MONGOLSKI PODBÓJ CESARSTWA DYNASTII SUNG

MONGOLSKI PODBÓJ CESARSTWA DYNA­STII SUNG 1234-1279. Mongolska wojna z chińską dynastią Sung ciągnęła się przez okres panowania pięciu chanów chanów. W latach 1234-1264 od energicznej walki z dynastią Sung odciągały Mongołów inne wojny i spory wewnętrzne, które wymagały ludzi i pieniędzy (patrz mongolska wojna domowa 1260-1261; mongolski podbój ka­lifatu abbasydów 1255-1260; mongolski najazd na europę 1237-1242). Działania wo­jenne nabrały tempa po obwołaniu w 1251 Mongkego (1207P-1259) chanem chanów Mongołów. Kubilaj-chan (1216-1294), brat Mongkego, w 1252 na czele rzekomo 100 tysięcy żołnierzy podbił Tybet i królestwo Tali w Junanie, pobił armię Sungów i prze­szedł przez obecny Laos, by zaatakować Sungów od południa. W 1254 maszerując na północ, stoczył po raz pierwszy bitwę z armią Sungów rozporządzającą słoniami; odstraszył słonie za pomocą płonących strzał i zwyciężył nieprzyjaciela. Jednak armia mongolska poniosła ciężkie straty. Kubilaj-chan przerwał działania. Mimo to Mongołowie pod wodzą Mongkego, prze­prowadzili w latach 1257-1259 wiele zwy­cięskich wypraw. Nagła śmierć (na dy-zenterię) Mongkego doprowadziła do prze­rwania działań i pozwoliła Sungom na zebranie sił. Wybrany w 1260 chanem chanów Kubilaj dopiero w 1268 mógł wznowić wojnę z Sungami. Mongołowie dowodzeni przez Bajana (1237-1295), wnu­ka Subedeja, wygrali kilka bitew i zdobyli liczne wielkie miasta Sungów, w tym do tej pory jeszcze nie złupioną stolicę Sun­gów, Linan (1276), jednak w dalej po­łożonych prowincjach wojna się przecią­gała. Wierne Sungom wojska ukryły ma­łoletniego cesarza na pokładzie okrętu, kotwiczącego w Zatoce Kantońskiej, ale w 1279 flota mongolska pokonała chińską; cesarz utonął. Mongołowie odnieśli zwy­cięstwo; Kubilaj-chan ułagodził szlachtę chińską, potwierdzając jej prawa własności, i założył dynastię Juan. W ten sposób Chiny zostały zjednoczone. Patrz także WlETNAMSKO-MONGOLSKA WOJNA 1257-1288.