MONGOLSKO-BIRMAŃSKA WOJNA

MONGOLSKO-BIRMAŃSKA WOJNA 1277--1287. Kubilaj-chan (1216-1294), założy-ciel mongolskiej dynastii (Juan) w Chinach (patrz mongolski podbój cesarstwa dy­nastii sung 1234-1279) domagał się daniny od birmańskiego króla Paganu, Narathiha-paty (zm. 1287), który nie chciał być wasa­lem Mongołów i w 1273 zabił wysłannika Kubilaja domagającego się zapłaty. W 1277 jadący na słoniach żołnierze Narathihapaty dokonali z powodzeniem najazdu na przy­graniczne obszary chińskiej prowincji Ju-nan. Podczas bitwy pod Ngasaunggjan (1277) konie mongolskiej jazdy przelękły się słoni; łucznicy mongolscy zeszli z koni, odstraszyli słonie, ponownie dosiedli koni i przypuścili zakończoną zwycięstwem szar­żę na Birmańczyków, którzy mieli trzykrot­ną przewagę liczebną. Później, po powstrzy­maniu kolejnego najazdu wojsk birmań­skich na tereny przygraniczne, Mongołowie wyruszyli do Birmy i rozbili Birmańczyków w pobliżu Bhamo (1283). Wnuk Kubilaja, Jesin Temur (1267-1307), poprowadził na­jeźdźców w dół rzeki Irawadi, zdobył miasto Pagan (Narathihapate uciekł z miasta na południe, do Pasein) i ustanowił marionet­kowy rząd. Narathihapate postanowił uznać zwierzchnictwo Mongołów, ale wkrótce po­tem został zamordowany przez syna (1287).