MOSKIEWSKA WOJNA DOMOWA

MOSKIEWSKA WOJNA DOMOWA 1433- Następcą Wasyla I (1371-1425), księcia moskiewskiego, został jego dziesię­cioletni syn Wasyl II (1415-1462). Po śmie­rci jego opiekuna, dziadka - wielkiego księcia litewskiego Witolda (1430) - stryj Jerzy (zm. 1434) jako senior rodu zaczął się domagać tronu moskiewskiego. Chan tatar­ski przysądził mu księstwo Wasyla. W 1433 Jerzy pobił bratanka nad Klaźmą i odstąpił tron Wasyl owi. W 1434 znowu zwyciężył bratanka, ale tego roku sam zmari. Wielkim księciem moskiewskim został syn Jerzego - Wasyl Kosy, jego bracia poparli jednak Wasyla II, który po dłuższych walkach zwyciężył w 1436 Kosego i kazał go oślepić. W 1437 wygnany chan Złotej Ordy Uł--Machmet założył nowy chanat kazański i rozpoczął najazdy na Księstwo Moskiew­skie, m.in. w 1439 spalił przedmieścia Mo­skwy. W 1445 Wasyl II został pobity przez Tatarów pod Suzdalem i wzięty do niewoli, wypuszczony za cenę ogromnego okupu. Niezadowolenie ludności, na którą spadł ciężar wypłaty okupu, wykorzystał drugi syn Jerzego, Dymitr Szemiaka (zm. 1453), książę halicki. Wraz z innymi książętami w 1446 opanował Moskwę, wziął do niewoli i oślepił Wasyla. Szemiaka nie znalazł szer­szego poparcia społecznego, opuścił Mosk­wę; wrócił tu w 1447 Wasyl. W 1450 wojska moskiewskie pobiły Szemiakę, który musiał uciekać do Nowogrodu, a Księstwo Halickie zostało włączone do Księstwa Moskiews­kiego. W 1453 Szemiaka zmarł otruty w No­wogrodzie. Za panowania Wasyla Księstwo Moskiewskie przekształciło się w silne, politycznie zjednoczone państwo, które po­większyło swoje terytoria i urosło w siłę pod rządami jego syna i następcy Iwana III Srogiego (patrz nowogrodu podbój przez

MOSKWĘ 1471-1479).