MUZUŁMAŃSKA WOJNA DOMOWA

muzułmańska wojna domowa 861- Dopuszczenie Turków do wysokich urzędów w kalifacie doprowadziło do ogro­mnego rozprzężenia w muzułmańskim im­perium. Wszechwładni tureccy dowódcy wojskowi manipulowali rządem, a w latach 861-870 zmienili czterech kalifów; jeżeli kalif nie spodobał się Turkom, mordowano go lub pozbawiano władzy. Brak silnej, trwałej władzy centralnej sprzyjał wybu­chom różnych powstań, które kończyły się obalaniem rządów prowincjonalnych w Per­sji, Transoksanii (kraina w Turkiestanie), Mezopotamii, Arabii i Egipcie. W 869 nie­wolnicy murzyńscy wzniecili trwające 15 lat powstanie w południowej Mezopotamii (patrz zandżów powstanie 869-883). Nie wiadomo dokładnie, dlaczego Turcy zrezyg­nowali z wszechwładnych i krwawych rzą­dów w kalifacie, ale po opróżnieniu muzuł­mańskiego skarbca, z którego utrzymywano wojsko i dwór, gdy z prowincji nie na­pływały prawie żadne dochody, tureccy przywódcy zakończyli swoje rządy i po­zwolili kalifowi al-Mutamidowi (zm. 892) panować bez zakłóceń od 870 do śmierci.