MUZUŁMAŃSKA WOJNA DOMOWA

muzułmańska wojna domowa 809- W 802 abbasydzki kalif Harun ar--Raszid postanowił, że po jego śmierci im­perium muzułmańskim władać mają wspól­nie jego dwaj synowie. Jak zapisano w Do­kumencie z Mekki, Ar-Raszid ogłosił, że kalifem ma zostać syn Muhammed al-Amin (785-813), a drugi syn, Allah al-Mamun (785-833), ma być władcą Chorasanu i wschodniej połowy imperium, ale pod zwierzchnią władzą brata. Po śmierci Ar--Raszida Al-Mamun podniósł bunt zyskując poparcie części gwardii chorasańskiej dowo­dzonej przez perskiego wodza Tahira ibn Husajna (zm. 822). Wojska Tahira rozbiły oddziały Al-Amina w Chorasanie, wkroczyły do Mezopotamii, zdobyły większą część prowincji kalifa i po dwuletnim oblężeniu zajęły w 811 Bagdad. W 812 Al-Amin pod­dał się; w rok później został zabity podczas próby ucieczki. Al-Mamuna uznano za kali­fa, ale wojna między braćmi osłabiła central­ną władzę kalifa i w rezultacie Syria, Mezo­potamia i Egipt przez dziesięć lat pozostawa­ły poza jego władzą. Patrz chorasanu po­wstanie 806-809; szyitów powstanie 814-819.