MUZUŁMAŃSKA WOJNA DOMOWA

MUZUŁMAŃSKA WOJNA DOMOWA 657- . Muzułmański zarządca Syrii, Muawija (602P-680), uważał, że Ali ibn Abi Talib (600P-661), czwarty kalif, był zamieszany w morderstwo kuzyna Muawiji, Otmana ibn Affana (zm. 656), trzeciego kalifa (patrz muzułmańskie powstanie 656). W celu zdła­wienia rewolty Muawiji Ali najechał Syrię i stoczył w 657 nie rozstrzygniętą bitwę pod Siffin. Przeciwnicy zgodzili się na zawiesze­nie broni i rozpoczęli negocjacje w celu ustalenia, kto jest prawowitym kalifem. W 661, w Jerozolimie, Muawija sam ogłosił się kalifem. Następnego roku Ali został zamordowany przez członka sekty charydzy-tów, która w czasie negocjacji powstała w jego własnym obozie. Charydzyci uważali, że pobożność, a nie urodzenie, powinna decydować o wyborze na kalifa. Najstarszy syn Alego, Al-Hasan (628-673), pod nacis­kiem Muawiji ustąpił z kalifatu w 661. Muawija został pierwszym kalifem omajjadz-kim i tego samego roku ustanowił w Damasz­ku nową stolicę muzułmańską. W ten sposób doszło do wyodrębienia się dwóch odłamów islamu; jednym z nich są szyici, którzy uważają Alego za świętego i namiestnika Allaha, drugim sunnici, którzy to odrzucają.