MUZUŁMAŃSKIE POWSTANIE

MUZUŁMAŃSKIE POWSTANIE 656. Po za­bójstwie trzeciego kalifa, Otmana ibn Affana (zm. 656), czwartym kalifem został Ali ibn Abi Talib (600P-661), kuzyn i zięć proroka Mahometa (570-632), co spowodowało na­tychmiastowy wybuch powstania dwóch przywódców stronnictwa mekkańskiego, Ta-Ihy (zm. 656) i Al-Zubajry (zm. 656), któ­rych poparła Aisza, żona Mahometa. Razem zebrali 30-tysięczną armię i 4 grudnia 656 stoczyli z wojskami Alego bitwę w pobliżu Basry, w Mezopotamii (Irak). „Bitwa wiel­błąda', jak nazwano później tę bitwę, po­nieważ towarzysząca wojskom Aisza sie­działa na wielbłądzie, zakończyła się, gdy polegli Talha i Al-Zubajra. Aiszę pojmano skazano na wygnanie. Zamieszki z powodu objęcia kalifatu przez Alego trwały nadal i przekształciły się w MUZUŁMAŃSKĄ WOJNĘ DOMOWĄ 657-661. Patrz także mekki i medyny wojna 624-630.