MUZUÙMAÑSKIE POWSTANIE

MUZUÙMAÑSKIE POWSTANIE 699-701. Al-Hadýdýadý ibn Jusuf (zm. 714), muzuù­mañski zarzàdca wschodnich prowincji ka­lifatu, wyprawiù sùynnà Pawià Armiæ (nazwa

pochodzi od kolorowych mundurów ýoù­nierzy) do obecnego poùudniowo-wschod-niego Afganistanu, by przywróciã tam wùa­dzæ Arabów. Pawia Armia, pod dowództwem Ibn al-Asz'ata (zm. 704) z rodu Kindu, zwyciæýyùa powstañców afgañskich i wedùug otrzymanego rozkazu miaùa pozostaã w tym regionie na czas nieokreúlony. Ibn al-Asz'at nie usùuchaù tego rozkazu, a takýe ýàdania Al-Hadýdýadýa, by przyjàã hoùd od kaýdego plemienia oddzielnie; z czæúcià armii wróciù do Mezopotamii, uzyskujàc po drodze po­parcie dla wznieconego powstania. W stycz­niu 701 wojska Al-Hadýdýadýa stoczyùy z wojskiem Ibn al-Asz'ata bitwæ pod Tus-tarem i poniosùy poraýkæ. Ibn al-Asz'at zdobyù Basræ, ruszyù na spotkanie z Al--Hadýdýadýem pod Kufæ, po czym wygraù bitwæ pod Dajr al-Dýamadýim. Al-Hadý-dýadý zebraù posiùki nadesùane przez Abd al-Malika (646-705) z Syrii, i gdy zawiodùy próby negocjacji z Ibn al-Asz'atem w spra­wie rozejmu, w 701 zwyciæýyù go zdecydo­wanie w bitwie pod Maskin, nad rzekà Dudýail.