MUZUŁMAŃSKIE POWSTANIE

MUZUŁMAŃSKIE POWSTANIE 699-701. Al-Hadżdżadż ibn Jusuf (zm. 714), muzuł­mański zarządca wschodnich prowincji ka­lifatu, wyprawił słynną Pawią Armię (nazwa

pochodzi od kolorowych mundurów żoł­nierzy) do obecnego południowo-wschod-niego Afganistanu, by przywrócić tam wła­dzę Arabów. Pawia Armia, pod dowództwem Ibn al-Asz'ata (zm. 704) z rodu Kindu, zwyciężyła powstańców afgańskich i według otrzymanego rozkazu miała pozostać w tym regionie na czas nieokreślony. Ibn al-Asz'at nie usłuchał tego rozkazu, a także żądania Al-Hadżdżadża, by przyjąć hołd od każdego plemienia oddzielnie; z częścią armii wrócił do Mezopotamii, uzyskując po drodze po­parcie dla wznieconego powstania. W stycz­niu 701 wojska Al-Hadżdżadża stoczyły z wojskiem Ibn al-Asz'ata bitwę pod Tus-tarem i poniosły porażkę. Ibn al-Asz'at zdobył Basrę, ruszył na spotkanie z Al--Hadżdżadżem pod Kufę, po czym wygrał bitwę pod Dajr al-Dżamadżim. Al-Hadż-dżadż zebrał posiłki nadesłane przez Abd al-Malika (646-705) z Syrii, i gdy zawiodły próby negocjacji z Ibn al-Asz'atem w spra­wie rozejmu, w 701 zwyciężył go zdecydo­wanie w bitwie pod Maskin, nad rzeką Dudżail.