NEZ PERCE INDIAN WOJNA

NEZ PERCE INDIAN WOJNA 1877 (wodza Józefa powstanie). Po odkryciu złota w ko­rycie rzeki Salmon, w zachodniej części obecnego Idaho, wkroczyły na ten teren wojska USA, by przesiedlić spokojnych i cywilizowanych Indian Nez Perce. Ziemie Indian przejęły władze federalne. Indianie pod przewodnictwem wodza Józefa (1840?--1904) stawili zdecydowany opór, pokonali żołnierzy w kanionie White Bird (17 czerw­ca 1877) i ruszyli na wschód, do Idaho i Montany. Wojska USA pod dowództwem generała Olivera Howarda (1830-1909) nie zdołały pokonać nieuchwytnych, bardzo zdyscyplinowanych Indian. Wódz Józef zdał sobie jednak szybko sprawę, że jego wojow­nicy nigdy nie osiągną przewagi nad białymi i starał się przeprowadzić swoich ludzi na północ, do Kanady. Był to jeden z naj­wspanialszych odwrotów w historii; Józef poprowadził około 1000 Indian Nez Perce trasą długości prawie 2500 km wiodącą przez trudno dostępne góry i równiny, unikając przy tym spotkania z dwiema ścigającymi go armiami dowodzącymi przez Howarda i generała Nelsona A. Milesa (1839-1925). Podczas odpoczynku w pół­nocnej Montanie, około 65 km od granicy kanadyjskiej, Józef i jego wyczerpani In­dianie zostali osaczeni przez żołnierzy USA. Walka trwała cztery dni. 5 października

1877 Józef poddał się Milesowi wygłaszając wspaniałą mowę, którą zakończył słowami: „Słuchajcie mnie, moi wodzowie; jestem zmęczony, moje serce jest chore i smutne. Od obecnego położenia słońca nie będę już nigdy walczył'. W 1878 razem z całą grupą Indian posłano go do rezerwatu w dzisiej­szym stanie Oklahoma, gdzie wielu czer-wonoskórych zmarło na skutek chorób. Józefowi i resztkom jego plemienia pozwo­lono później przenieść się do stanu Waszyn­gton, do rezerwatu, w którym poświęcił resztę swego życia na polepszanie w sposób pokojowy losu swoich ludzi.