NIEMIECKA WOJNA DOMOWA

NIEMIECKA WOJNA DOMOWA 1197-1214.

Śmierć cesarza Świętego Cesarstwa Rzym­skiego Henryka VI z dynastii Staufów (1165-1197) przyczyniła się do wybuchu wojny domowej według klasycznego wzoru: król-elekt Fryderyk II (1194-1250) był jesz­cze dzieckiem, dwaj książęta, Filip Szwabski (1176P-1218), brat Henryka, i Otton Brun-szwicki Welf (1175-1218) byli pretenden­tami do tronu popieranymi przez zwolen­ników Staufów, zwanych też Waiblingami od rodowego zamku - Waiblingen (we Włoszech nazywano ich gibelinami), i Wel-fów (we Włoszech gwelfów) od dynastii Welfów, książąt bawarsko-saskich, zwolen­ników papieża. Walki pretendentów zruj­nowały duże obszary Niemiec; Filip, koro­nowany w 1198, wspomagany przez połu­dniowych Niemców i Francję ścierał sięz Ottonem, którego wspierali Niemcy z pół­nocy, arcybiskup Kolonii i od 1198 Anglicy. Papież Innocenty III (l 160?-1216) sprzyjał Ottonowi, otwarcie opowiedział się za nim w 1201. Otton zgodził się na darowanie papiestwu ziem w Italii (bez przekonania, że obietnicę spełni). Przejście w 1204 Hen­ryka - brata Ottona - na stronę Filipa pociągnęło za sobą wielu książąt m.in. arcy­biskupa Kolonii, który w 1205 koronował Filipa w Akwizgranie. Wojska Filipa zwy­ciężyły siły Ottona w 1206, Filip zaczął dochodzić do porozumienia z papieżem Innocentym, w 1208 został jednak zamor­dowany. Otton w 1209 złożył obietnicę respektowania praw i posiadłości Kościoła. Został w Rzymie koronowany przez papieża na cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego, Ottona IV (1209). Cesarz odwołał swe obiet­nice i najechał samowolnie w 1210 królest­wo sycylijskie należące do Fryderyka, mimo że poprzednio uznał zwierzchnictwo nad nim papieża. Zachęcona przez Innocentego opozycja w Niemczech wybrała w 1211 Fryderyka na króla Niemiec, koronowanego 1212. Fryderyk II złotą bullą 1213 uznawał Państwo Kościelne w pełnych granicach i zrezygnował z reszty praw dotyczących wyboru biskupów. Wojna w Niemczech zakończyła się bitwą pod Bouvines (27 lipca 1214), w której Francuzi pod wodzą króla Filipa II (1165-1223) pokonali połączone siły Ottona, króla Anglii Jana I (l 167-1216) i hrabiów Flandrii. Fryderyk ponownie został koronowany w Akwizgranie w 1215; zobowiązał się wziąć udział w krucjacie. Innocenty zwyciężył, ale Niemcy poniosły ogromne straty i ponosiły je potem z powo­du przedłużającej się wojny domowej i póź­niejszych konfliktów z papiestwem.