NIEMIECKIE ZATARGI O TRON

NIEMIECKIE ZATARGI O TRON 1400-1411.

Między 1125 a 1806 tron króla rzymskiego (niemiecki król w Świętym Cesarstwie Rzym­skim) nie był dziedziczny, lecz obieralny. W 1400 elektorzy uznali, że Wacław Luk-semburczyk (1361-1419), król Niemiec od 1387, nie jest godny tego tytułu, został więc zdetronizowany. Na jego miejsce wybrano Ruprechta z Palatynatu (1352-1410). Wac­ław cieszył się jednak popularnością. Stale wysuwał swoje roszczenia do tytułu króla Niemiec. Ruprecht zmarł w 1410. Jako nowi pretendenci do tronu Niemiec wystąpili bracia Wacława Zygmunt (1368-1437), król Węgier, i Jodoka (1351-1411), margrabia Moraw. Doszło do podwójnej elekcji i w 1410 wybrano większością głosów mar­grabiego Jodoka, który jednak zmarł w 1411. Zygmunt został w 1411 ponownie wybrany na króla Niemiec. (Patrz husyckie wojny 1419-H36.) Później bezdzietny Zygmunt, osta­tni przedstawiciel dynastii Luksemburgów, w 1416 zrzekł się Brandenburgii na rzecz Fryderyka Hohenzollerna (1371-1400). Swoim następcą na tronie Czech i Węgier mianował Albrechta Habsburga.