NORĘ, BUNT W NORĘ

NORĘ, BUNT W NORĘ 1797. Pod wrażeniem zakończonego powodzeniem buntu w SPIT-HEAD, który wybuchł miesiąc wcześniej, marynarze brytyjscy w Norę, znanym kotwi-cowisku przy ujściu Tamizy w pobliżu Sheer-ness (Anglia), podnieśli bunt i zablokowali rzekę. Buntem dowodził Richard Parker (zm. 1797). Zamiast skierować do Admirali­cji i Izby Gmin pokorną prośbę o rozpatrze­nie skarg, marynarze wysunęli gniewne żąda­nia, między innymi domagali się zwiększenia udziału w nagrodach. W równym stopniu rozgniewany rząd odrzucił ich warunki. Bunt wzbudził niechęć ludności. Parlament w specjalnej uchwale zakazał utrzymywania jakiejkolwiek łączności ze zbuntowanymi marynarzami. W ciągu trzech tygodni (czer­wiec 1797) większość buntowników wróciła do swoich zajęć. Parkera aresztowano, skaza­no i powieszono na rei jego okrętu, innych przywódców również stracono, reszcie załogi okazano łaskę, ale nie spełniono życzeń, które poprawiłyby warunki ich życia.