NORMANÓW PODBÓJ ANGLII

NORMANÓW PODBÓJ ANGLII 1066. 5 Sty­cznia 1066 zmarł bezpotomnie Edward Wy­znawca. O tron Anglii ubiegali się trzej rywale; jednym z nich był Harald Haard-raade (zm. 1066), król Norwegii, drugim - Harold Godwinson (syn Godwina) (1022P-1066), potomek najpotężniejszego barona Anglii, trzecim - Wilhelm (1027?--1087), książę Normandii, kiedyś odsunięty kuzyn, który później okazał się najpotę­żniejszym konkurentem. Sytuację skompli­kowały wydarzenia, które miały miejsce przed śmiercią Edwarda. Edward nieustan­nie zmagał się o władzę z Godwinem (zm. 1053), hrabią Wessexu, którego nie odstra­szyło nawet wygnanie. W 1051 Edward, szukając w Normandii pomocy (prawdo­podobnie pod przymusem), przyrzekł ustnie Wilhelmowi tron angielski. W latach 1064-1065 Harold Godwinson, będąc w Normandii, przysiągł na święte relikwie, że udzieli pomocy Wilhelmowi. Na łożu śmierci Edward przekazał tron Haroldowi. Po uzyskaniu zgody angielskich magnatów Harold miał trzech rywali do tronu: żą­dnego władzy brata Tostiga (zm. 1066), Haardraade'a i Wilhelma. Tostig, pokonany i wygnany, przyłączył się do Haardraade'a i towarzyszył mu w wyprawie do Anglii, w wyniku której jeden miał zostać królem, a drugi potężnym baronem. Harold zwy­ciężył Norwegów pod Stamford Bridge 25 września 1066; Haardraade i Tostig zginęli w bitwie. Potem Harold ruszył spiesznie na południe, aby walczyć z Wilhelmem i jego wojskami, które wylądowały 27 wrze­śnia między Pevensey i Hastings. 13 pa­ździernika 1066 Harold dotarł do Hastings, zajął silną pozycję na wzgórzu, wzniósł umocnienia ziemne i odparł pierwszy atak Wilhelma. Jeździe Wilhelma przy pomocy pozornej ucieczki udało się wywabić część sił Harolda i rozbić je, po czym wedrzeć się za umocnienia; Harold zginął. Koro­nacja Wilhelma w dzień Bożego Narodzenia rozpoczęła proces, który wywarł głęboki wpływ na kształtowanie i charakter kultury angielskiej.