OKTAWIANA WOJNA Z ANTONIUSZEM

OKTAWIANA WOJNA Z ANTONIUSZEM 33--30 p.n.e. Miædzy dwoma potæýnymi czùon­kami II triumwiratu rzymskiego - Oktawia­nem (63 p.n.e.-14 n.e.), póêniej cesarzem Augustem a Antoniuszem (83P-30 p.n.e.) doszùo do rywalizacji o wùadzæ. Gdy Ok­tawian odmówiù Antoniuszowi pomocy w dziaùaniach przeciw Fartom (patrz rzy­mian wojna z paktami 55-36 p.n.e.), Antoniusz zwróciù siæ z proúbà o pomoc do królowej Egiptu Kleopatry (69-30). Królowa goràco pragnæùa przywróciã úwietnoúã Egiptowi i miaùa nadziejæ, ýe Antoniusz jej w tym pomoýe. Antoniusz i Kleopatra zostali ko­chankami; w 32 Antoniusz rozwiódù siæ z ýonà, siostrà Oktawiana, i poúlubiù Kleopat­ræ. W rym czasie obie walczàce strony pro­wadziùy wojnæ propagandowà w caùej Italii i na pozostaùych terytoriach rzymskich. Roz­wód, a póêniej ogùoszenie testamentu, w któ­rym Antoniusz zapisaù wszystko Kleopatrze i jej dzieciom, oburzyùy wiækszoúã Rzymian. Oktawian wykorzystaù niechæã Rzymian do Antoniusza, odebraù przysiægæ wiernoúci od wszystkich mieszkañców Italii i zachodnich prowincji. Antoniusza pozbawiono godnoúci, a senat rzymski wypowiedziaù Kleopatrze wojnæ. Antoniusz i Kleopatra zebrali wojsko

i flotæ i zimà 32-31 popùynæli do Grecji (patrz rzymska wojna domowa 43-31 _P.n.e.). Wiosnà 31 Oktawian i jego wódz Marek Wipsaniusz Agryppa (63-12) przetranspor­towali przez Morze Adriatyckie armiæ dorów­nujàcà pod wzglædem liczebnoúci siùom An­toniusza i pod Akcjum (póùwysep na joñskim wybrzeýu Grecji) flota Agryppy zablokowaùa flotæ Antoniusza, a armia Oktawiana czæú­ciowo zablokowaùa armiæ Antoniusza; prze-chwytywaùa dostawy ýywnoúci i posiùki dla przeciwnika. Antoniusz 2 wrzeúnia daù armii rozkaz do odwrotu, a flocie poleciù przerwaã blokadæ. Przez blokadæ przedarùo siæ jedynie kilkadziesiàt statków, w tym równieý okræt Antoniusza i Kleopatry; pozostaùe okræty i wiæksza czæúã armii poúpieszcie sie^ poddaty. W 30 Oktawian wkroczyù do Egiptu. Po otrzymaniu faùszywej wiadomoúci o samobój­stwie Kleopatry Antoniusz z ýalu odebraù sobie ýycie. Kleopatra nie zdoùaùa oczarowaã Oktawiana; aby uniknàã upokarzajàcej nie­woli w Rzymie, popeùniùa samobójstwo; pra­wdopodobnie pozwoliùa siæ ugryêã ýmii. Oktawian zostaù obwoùany zbawcà Rzymu.