OKTAWIANA WOJNA Z ANTONIUSZEM

OKTAWIANA WOJNA Z ANTONIUSZEM 33--30 p.n.e. Między dwoma potężnymi człon­kami II triumwiratu rzymskiego - Oktawia­nem (63 p.n.e.-14 n.e.), później cesarzem Augustem a Antoniuszem (83P-30 p.n.e.) doszło do rywalizacji o władzę. Gdy Ok­tawian odmówił Antoniuszowi pomocy w działaniach przeciw Fartom (patrz rzy­mian wojna z paktami 55-36 p.n.e.), Antoniusz zwrócił się z prośbą o pomoc do królowej Egiptu Kleopatry (69-30). Królowa gorąco pragnęła przywrócić świetność Egiptowi i miała nadzieję, że Antoniusz jej w tym pomoże. Antoniusz i Kleopatra zostali ko­chankami; w 32 Antoniusz rozwiódł się z żoną, siostrą Oktawiana, i poślubił Kleopat­rę. W rym czasie obie walczące strony pro­wadziły wojnę propagandową w całej Italii i na pozostałych terytoriach rzymskich. Roz­wód, a później ogłoszenie testamentu, w któ­rym Antoniusz zapisał wszystko Kleopatrze i jej dzieciom, oburzyły większość Rzymian. Oktawian wykorzystał niechęć Rzymian do Antoniusza, odebrał przysięgę wierności od wszystkich mieszkańców Italii i zachodnich prowincji. Antoniusza pozbawiono godności, a senat rzymski wypowiedział Kleopatrze wojnę. Antoniusz i Kleopatra zebrali wojsko

i flotę i zimą 32-31 popłynęli do Grecji (patrz rzymska wojna domowa 43-31 _P.n.e.). Wiosną 31 Oktawian i jego wódz Marek Wipsaniusz Agryppa (63-12) przetranspor­towali przez Morze Adriatyckie armię dorów­nującą pod względem liczebności siłom An­toniusza i pod Akcjum (półwysep na jońskim wybrzeżu Grecji) flota Agryppy zablokowała flotę Antoniusza, a armia Oktawiana częś­ciowo zablokowała armię Antoniusza; prze-chwytywała dostawy żywności i posiłki dla przeciwnika. Antoniusz 2 września dał armii rozkaz do odwrotu, a flocie polecił przerwać blokadę. Przez blokadę przedarło się jedynie kilkadziesiąt statków, w tym również okręt Antoniusza i Kleopatry; pozostałe okręty i większa część armii pośpieszcie sie^ poddaty. W 30 Oktawian wkroczył do Egiptu. Po otrzymaniu fałszywej wiadomości o samobój­stwie Kleopatry Antoniusz z żalu odebrał sobie życie. Kleopatra nie zdołała oczarować Oktawiana; aby uniknąć upokarzającej nie­woli w Rzymie, popełniła samobójstwo; pra­wdopodobnie pozwoliła się ugryźć żmii. Oktawian został obwołany zbawcą Rzymu.