OKTAWIANA WOJNA Z POMPEJ USZEM

OKTAWIANA WOJNA Z POMPEJ USZEM 40-36 p.n.e. Pompejusz Sekstus, zwany Młodszym (75-35), najmłodszy syn Pompe-jusza Wielkiego (106-48), po klęsce i śmierci ojca w RZYMSKIEJ WOJNIE DOMOWEJ WIELKIEJ uciekł do Egiptu, a potem do Hiszpanii i prowadził tam dalej walkę z Ju­liuszem Cezarem (100-44). Po śmierci Ceza­ra został w 43 dowódcą floty rzymskiej. Triumwirowie umieścili go na liście pro­skrypcyjnej. Zdobył Sycylię, a jego piracka flota uniemożliwiała transport zboża do Rzy­mu. W 40 Pompejusz zajął Sardynię, przed­tem należącą do Oktawiana (63 p.n.e.-14 n.e.), późniejszego cesarza rzymskiego Au­gusta. W rok później Oktawian, Antoniusz (83P-30 p.n.e.) i Pompejusz zawarli układ w Misenum, w którym Pompejusz w zamian za przepuszczanie dostaw zboża uzyskał za­rząd Sycylii i Sardynii oraz odszkodowanie za zajęte posiadłości ojca. Jednak układ nie utrzymał się; Oktawian odbił Sardynię, rozpoczynając tym nową wojnę (38). W czasie próby zdobycia Sycylii burza i okręty Pom-pejusza rozbiły flotę Oktawiana. Dwa lata później 300 okrętów wojennych pod komen­dą Marka Wipsaniusza Agryppy (63-12), najlepszego wodza Oktawiana, zwyciężyło flotę Pompejusza w bitwie u północno--wschodniego wybrzeża Sycylii, w pobliżu Naulochos (Milazzo). Pompejusz uciekł do Azji Mniejszej, ale w 35 ujął go Antoniusz, wówczas sojusznik Oktawiana, i stracił. Od tego czasu nie było zakłóceń w dostawach zboża do Rzymu. Patrz także oktawiana wojna z antoniuszem 33-30 p.n.e.