PADERI POWSTANIE

PADERI POWSTANIE 1821-1837 (Minailg-kabau wojna). Co najmniej od XVI w. krainę Minangkabau w zachodniej części Sumatry zamieszkiwały cywilizowane ludy wyznające islam. Na początku XIX w. trzej muzuł­mańscy pielgrzymi, wracając do domu z Mekki, zawinęli do portu Pedir w północ­nej części Sumatry, podobnie jak to czynili wszyscy pielgrzymi. W Pedirze postanowili przekonać muzułmańską społeczność Mi­nangkabau do przyjęcia purytańskich zasad. Przyciągnęli wielu wyznawców, których na­zwano „białymi ludźmi', czyli paderi, od noszonych białych szat i turbanów. Reformy paderi narzucono wielu ludziom i surowo karano tych, którzy nie chcieli się do nich dostosować. Działalność paderi zaniepokoiła miejscowych wodzów, szczególnie tych, któ­rzy odziedziczyli ziemie i tytuły po krew­nych matki (praktyka zakazana w prawie islamskim); obawiali się oni ustanowienia rządów teokratycznych. Aby utrzymać wła­dzę, wodzowie uciekli się do działań zbroj­nych, ale nie zdołali pokonać paderi, udali się więc po pomoc do Holendrów stac­jonujących na Jawie. Holendrzy uznali, że reformatorzy stanowią zagrożenie i wtrącili się do konfliktu. Ich interwencja nie podo­bała się części feudalnych możnowładców, którzy wówczas przyłączyli się do paderi. Główna siedziba paderi mieściła się w dob­rze ufortyfikowanym mieście Bondjol, które oparło się 15-letniemu oblężeniu Holend­rów. Nawet po poddaniu się paderi w 1837 niektórzy fanatycy nadal prowadzili walkę partyzancką w górach. Patrz także naningu wojna 1831-1832; jawy wielka wojna