PALESTYŃSKIE DZIAŁANIA PARTYZANCKIE

PALESTYŃSKIE DZIAŁANIA PARTYZANCKIE ek. 1960-1983. Palestyńskie grupy par­tyzanckie, przede wszystkim popierana przez Syrię Al Saiąa, Ludowy Front Wy­zwolenia Palestyny (LFWP) o orientacji marksistowskiej i Al Fatah kierowany przez Jasera Arafata (ur. 1929) prowadziły w Iz­raelu akcje terrorystyczne, które miały ze­pchnąć państwo żydowskie do defensywy. Akcje terrorystyczne rozpoczęły się przed poważnymi wojnami arabsko-izraelskimi i trwały również w przerwach między nimi. Ich mózgiem był Jaser Arafat, założyciel Organizacji Wyzwolenia Palestyny (1964) i jej przywódca od 1968. Partyzanci pod­kładali bomby w izraelskich szkołach, auto­busach, na targowiskach i w przedsiębior­stwach handlowych, zabijali przypadkowych ludzi, ostrzeliwali rakietami ośrodki cywil­ne. Przed 1967 Palestyńczycy działali głów­nie z baz w Syrii; po SZEŚCIODNIOWEJ WOJNIE 1967 partyzanci założyli bazy w Jordanii, ale po JORDAŃSKIEJ WOJNIE DOMOWEJ 1970-1971 byli zmuszeni prze­nieść się do Libanu. W 1983 Palestyńczycy Arafata musieli opuścić Liban (patrz libań­ska wojna domowa 1975-1984). Z czasem Palestyńczycy ograniczyli częstotliwość na­padów; zastąpiły ich ugrupowania szyickie. Dwa napady palestyńskie spotkały się z po­tępieniem całej światowej opinii publicznej: 6-9 września 1970 grupa Czarny Wrzesień uprowadziła samolot pasażerski (435 po­dróżnych przetrzymywano w Ammanie jako zakładników), a w 1972, w czasie olimpiady w Monachium, Palestyńczycy zabili 11 spor­towców izraelskich. Patrz także arabsko-

-IZRAELSKA WOJNA 1973.