PALÓW WOJNY

PALÓW WOJNY 800-1025. Harsza (Har-szawardhana) (ok. 590-ok. 647) usiłował przywrócić dawne imperium Guptów (patrz ćalukjów wojna przeciw harszy 020), ale próba nie powiodła się i pogrążyła północne Indie w chaosie. Korzystając z tej okazji wiele małych królestw indyjskich usiłowało powiększyć swoje terytoria. Szczególny upór wykazywała dynastia Palów rządząca w kró­lestwie Bengalu od ok. 750. W ciągu następ­nych trzech wieków Palowie podjęli trzy próby pozyskania terytoriów na zachodzie; każdorazowo pokonały ich inne, bardziej agresywne królestwa. Władca Palów Dhar-mapala (wzmian. 770-810) rozszerzył zakres swoich wpływów na zachodzie aż po Ka-naudź, dawną stolicę Harszy, ale napotkał opór szybko rozwijającego się państwa Rasz-trakutów. Jego następca, Dewapala (wzmian. 810-850), twierdził, że prawnie należy mu się region Dekanu i rozpoczął działania

zaczepne wzdłuż rzeki Narmady, ale poniósł druzgocącą klęskę w walce z siłami Raszt-rakutów. Duża, ale połączona luźnymi wię­zami federacja Radżputów odparła atak Pa-lów wzdłuż wschodniego biegu Gangesu, a w 916 wojska Radżputów wkroczyły do Bengalu. Palowie przez pewien czas nie podejmowali prób podbojów, ale Mahipala I (wzmian. 988-1038) znowu poszerzył zasięg wpływów Palów do Benaresu (Waranasi) na zachodzie, a na południu wzdłuż wschod­niego wybrzeża Indii. W odpowiedzi w 1021 Ćolowie rozpoczęli działania zaczepne na północy; wkroczyli do Bengalu w 1025 i pokonali Palów dowodzonych przez Ma-hipalę. Dynastia Palów zaczęła podupadać, a do ostatecznego upadku przywiodły ją pod koniec stulecia najazdy Muhammada Ghori (patrz muhammada ghori podboje