PAPIESKO-CESARSKA WOJNA

PAPIESKO-CESARSKA WOJNA 1081-1084.

Wyklęty i zdetronizowany przez papieża Grzegorza VII (1020?-1085) król niemiecki Henryk IV (1050-1106) przegrał w 1080 bitwę ze stronnictwem papieskim, mimo to prowadził nadal wojnę z papieżem; najechał Italię. Nie powiodły się oblężenia Rzymu w 1081 i 1082. W 1083 Henryk zdobył prawobrzeżną część miasta z Watykanem i bazyliką Świętego Piotra. W 1084 Henryk przekupił Rzymian, którzy poddali miasto i triumfalnie wkroczył do Rzymu. Grzegorz schronił się w zamku Świętego Anioła, a Henryk wprowadził na tron papieski antypapieża, Klemensa III (1030?-! 100),

w zamian za co ten koronował go na cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Z odsieczą Grzegorzowi nadciągnęli Normanowie pod wodzą Roberta Guiscarda (1015P-1085), wtadcy Apulii i Kalabrii, którego w 1083 Grzegorz VII poprosił o pomoc. Normano­wie wyparli Henryka z Rzymu. Miasto zostało splądrowane, choć zapewne nie było to działanie zamierzone. Normanowie prze­wieźli Grzegorza - właściwie pod przymu­sem - do Salerno, gdzie zapadł na zdrowiu i zmarł w 1085. Papiestwo zwyciężyło, choć cena była wysoka; świecka inwestytura prze­trwała tylko jedno pokolenie, a władza Świętego Cesarstwa Rzymskiego nad du­chowieństwem została w znacznym stopniu ograniczona. Patrz niemiecka wojna do­mowa