PERSKA WOJNA DOMOWA

PERSKA WOJNA DOMOWA 522-521 p.n.e.

Walki o władzę pomiędzy członkami per­skiej dynastii Achemenidów były częstym zjawiskiem. Król Kambyzes II (zm. 522), syn i następca Cyrusa II Wielkiego (600?--529) zamordował potajemnie swego brata Smerdisa (zm. ok. 525), by nie dzielić z nim władzy. Kambyzes wyprawił się na Egipt, pod Peluzjum (525) zwyciężył Egipcjan do­wodzonych przez faraona Psametyka III (zm. ok. 523) i zajął Heliopolis i Memfis. Podczas nieudanej kampanii w górnym biegu Nilu, przeciw Nubii i Etiopii, Kambyzes dowie­dział się, że mag Gaumata (zm. 521), kapłan z Medii, zaczął się podawać za Smerdisa (zabójstwo Smerdisa otoczone było tajemni­cą) i jako prawowity władca stanął na czele buntu (522). Śpiesząc do kraju, by stłumić ten ruch, Kambyzes zmarł od rany lub popełnił samobójstwo. Samozwaniec Smer-dis panował przez siedem miesięcy, dopóki nie został obalony i zabity przez dalekiego kuzyna Kambyzesa, Dariusza I (558P-486), nazwanego później Wielkim, który musiał zwalczać wrogów prawie w każdej prowincji perskiego imperium. Będąc członkiem królew­skiej rodziny Achemenidów, Dariusz uznany został za prawowitego następcę Kambyzesa. Patrz także perskie bunty 521-519 p.n.e.