PERSKA WOJNA DOMOWA

PERSKA WOJNA DOMOWA 1779-1794. Po

śmierci perskiego władcy Karima Chana (1705P-1770) z dynastii Zand wybuchły walki o władzę pomiędzy członkami tej dynastii. W 1785 szachem został Dżafar Chan. Głównym wrogiem dynastii Zandów był członek rywalizującego rodu Kadżarów (patrz perska wojna domowa 1747-1700). Aga Mohammad Chan (Achta Chan) (1742-1797) okrutny wojownik, eunuch, zakładnik u Karima Chana, zbiegły po jego śmierci i odtąd prowadzący walki w północ­nej Persji zwyciężył Dżafara Chana i zdobył jego stolicę Istachan. Dżafar zbiegł do Szi-razu, gdzie w wyniku spisku został zamor­dowany. Szachem został jego syn Loft Ali Chan (1789). W 1791 Aga Mohammad opa­nował Sziraz. W 1794 zdobył Kerman, wziętego tu do niewoli Alego kazał zabić, następnie urządził pogrom mieszkańców miasta, oślepiając mężczyzn za popieranie ostatniego przywódcy Zandów. Koronowany na „króla królów' (szachinszach) w 1796, najechał Chorasan i zamęczył na śmierć niewidomego władcę. Jego pragnienie wła­dzy zniszczyło dobrobyt i gospodarkę Persji, ale mimo buntów i przeciwności ród Ka­dżarów pozostawał w Persji u władzy aż do przejęcia władzy przez dynastię Pahlawich (patrz perska rewolucja 1921). Aga Moham­mad został zamordowany w 1797.