PERSKO-LIDYJSKA WOJNA

PERSKO-LIDYJSKA WOJNA 547-546 p.n.e.

Cyrus II Wielki (600P-529) władca wasal­nego państwa Persji An-si (Partia) podleg­łego królestwu Medów, został po MEDYJ-SKO-PERSKIEJ WOJNIE 550-549 p.n.e. władcą Medii. Bez poważniejszych walk wkroczył do stolicy Medów, Ekbatany, i przeniósł skarb państwa do stolicy An-si, Suzy. Król Lidii, Krezus (zm. 547), miał zamiar uwolnić i przywrócić do władzy swego szwagra, Astiagesa (wzmian. 584--549), ostatniego króla Medów, który prze­bywał w niewoli Cyrusa. Cyrus, którego Babilończycy zaczęli tytułować „królem Per­sji', zapewnił ich, że nie mają się czego obawiać i zagwarantował sobie ich neutral­ność; następnie zajął Cylicję (kraina w południowej Turcji) i w ten sposób odciął wszys­tkie szlaki lądowe, którymi mogła dotrzeć pomoc dla Lidii. Krezus prosił Babilonię i Egipt o pomoc, a nie otrzymawszy jej, zaatakował w 547 Cyrusa nad rzeką Halys (Kizilirmak), stoczył nie rozstrzygniętą bit­wę, po czym uznał, iż skończyła się pora roku odpowiednia do prowadzenia walki i wrócił do swej stolicy Sardes. Cyrus, nie licząc się z tym, ruszył na Sardes, pobił wojska Krezusa i rozpoczął oblężenie mias­ta, które poddało się dwa tygodnie później (546); Krezusa wzięto do niewoli, ale daro­wano mu życie. Cyrus udał się następnie na zachód i podbił greckie miasta w Eolii i Jonii, wasali Lidii; opierał mu się tylko Milet (dzięki pomocy Sparty) i poniósł za to surową karę.