POLSKA WOJNA SUKCESYJNA

POLSKA WOJNA SUKCESYJNA 1733-1738.

Po śmierci króla Polski Augusta II (1670-1733) o tron polski ponownie zaczął ubiegać się Stanisław Leszczyński (1677--1766), teść króla Francji Ludwika XV (1710-1774), który uzyskał poparcie Fran­cji, Hiszpanii i Sardynii (patrz północna wojna druga, czyli wielka 1700-1721). Po­parła go większość polskich magnatów, ale

wielu Polaków, a zwłaszcza Litwinów, wo­lało innego kandydata, Augusta III (1696-1763), elektora saskiego, syna Augus­ta II, który uzyskał poparcie Rosji i Austrii. Do Warszawy wkroczyła armia rosyjska i zmusiła kadłubowy sejm do ogłoszenia królem Polski Augusta III. Stanisław uciekł do Gdańska. Od stycznia do czerwca 1734 wojska rosyjskie i saskie oblegały Stanisława i jego stronników oraz przybyłe na odsiecz wojsko francuskie; w czerwcu miasto się poddało, a Stanisław uciekł tuż przed kapi­tulacją. Początkowo wojna toczyła się na dwóch frontach. W Nadrenii nie uzyskano rozstrzygających wyników, wyjątek stano­wiło oblężenie i zdobycie przez Francuzów Philippsburga po zajęciu Lotaryngii w 1734. We Włoszech Austriacy wygrali bitwę pod Parmą 26 czerwca 1734, Francuzi - bitwę pod Luzzarą 29 września 1734, potem Au­striacy znowu wygrali pod Bitonto 25 maja 1735, w ostatnim dużym starciu w tej woj­nie. Tymczasem Polskę rozrywały gwałtow­ne walki między rywalizującymi stronnic­twami popierającymi Stanisława bądź Au­gusta. Chwilowy pokój z 1735 został wresz­cie potwierdzony 18 listopada 1738 traktatem wiedeńskim, w którym Stanisław zrzekł się polskiego tronu, został księciem Lotaryngii (która miała wrócić do korony francuskiej po jego śmierci), a August III został koronowany w Krakowie w 1734 na króla Polski. Patrz także hiszpańsko-por-

TUGALSKA WOJNA 1735-1737.