POLSKO-TURECKA WOJNA

POLSKO-TURECKA WOJNA 1671-1677. Po

ROSYJSKO-POLSKIEJ WOJNIE 1658--1667 Kozacy sprzymierzeni z Turkami i Tatarami nie chcieli uznać władzy polskiej w zachodniej Ukrainie i dokonywali krwa­wych napadów na te tereny. Polacy pod wodzą Jana Sobieskiego (1624-1696) roz­proszyli wojowniczych Kozaków, musieli jednak wycofać się po najeździe na Podole 250-tysięcznej armii tureckiej, prowadzonej przez sułtana Mehmeda IV (1641-1691), która zdobyła w 1672 twierdzę Kamieniec Podolski. Król Polski Michał Korybut Wiś-niowiecki (1638-1673) z oporami zgodził się na traktat w Buczaczu (18 października 1672), na mocy którego Podole przejęli Turcy, a polska część Ukrainy zyskała nie-zależność, pozostając jednak pod opieką Turków. Sejm nie zatwierdził traktatu; Po­lacy zjednoczyli się pod dowództwem So­bieskiego i wznowili wojnę. 11 listopada w bitwie pod Chocimiem polska armia rozgromiła Turków, którzy następnie wy­cofali się z Polski. W dniu poprzedzającym bitwę zmarł król Michał Korybut Wiśnio-wiecki; Sobieski triumfalnie wkroczył do Warszawy i został wybrany na króla, W 1675 armia licząca 150 tysięcy Turków i Tatarów ponownie zajęła Podole; została pokonana pod Lwowem. Jan III Sobieski przytłoczony wewnętrznymi sporami i intrygami dwor­skimi nie zdołał zebrać większej armii i mając zaledwie 20 tysięcy żołnierzy odparł kolejny najazd 200-tysięcznej armii w bitwie pod Żórawnem w październiku 1676. Pod ogromnym wrażeniem dzielności króla Tur­cy zawarli 16 października 1676 traktat w Żórawnie, na mocy którego duża część Ukrainy wróciła do Polski; Turcy zatrzy­mali jednak Podole. Patrz także rosyjsko-

-TURECKA WOJNA 1678-1681.