PUGACZOWA POWSTANIE

PUGACZOWA POWSTANIE 1773-1774.

W 1773 na stepach nad rzeką Jaik (obecnie Ural) pojawił się niespodziewanie Jemieljan Pugaczow, podając się za zdetronizowanego cara Piotra III (1728-1762). W rzeczywisto­ści Piotr został zamordowany w czasie RO­SYJSKIEGO PRZEWROTU 1762, po któ­rym jego żona, Katarzyna II Wielka (1729-1796), przejęła tron. Podawanie się Pugaczowa za cara, żarliwe nauki starowier-ców i obietnice zniesienia pańszczyzny po zdobyciu władzy przez Pugaczowa sprawiły, że zdołał zebrać armię złożoną z jaickich Kozaków, chłopów i miejskiej biedoty, a ta­kże Baszkirów. W latach 1773-1774 armia Pugaczowa bez powodzenia oblegała Oren-burg nad rzeką Jaik. Pierwsze oddziały wysłane przez Katarzynę zostały pobite w listopadzie 1773. Następne siły carycy zwyciężyły jednak Pugaczowa pod Tatisz-czewą 2 kwietnia, a pod Samarskim Gorod-kiem 12 kwietnia. Powstańcy odeszli na Ural, a stamtąd ruszyli na Powołże. 23 lipca zdobyli Kazań, a 17 sierpnia Saratów. 4 września Pugaczow został pobity pod Carycynem (Wołgograd). Pugaczow zdołał ujść. Zdradzony, został wydany władzom, przewieziony do Moskwy i stracony w 1775. Carskie reformy jeszcze bardziej umocniły instytucję pańszczyzny w Rosji.