RADlPUTÓW POWSTANIE PRZECIW AU-RANGZEBOWI

RADlPUTÓW POWSTANIE PRZECIW AU-RANGZEBOWI 1679-1709. Prawowierny muzuimanin, indyjski cesarz z dynastii Mogołów Aurangzeb (1618-1707), który przyjął tytuł Alamgir (Zdobywca świata), postanowił podnieść godność islamu przez poniżenie hindusów (wyznawców hinduiz­mu) i ich władców. W 1678 pojmował małoletniego radżputańskiego następcę tro­nu Marwaru (Dźodhpur), hindusa Adźita Singha (1678-ok. 1720), wcielił Marwar do swego państwa, ale Radźmutowie Marwaru i Mewaru podjęli z nim walkę w 1679. Aurangzeb przeniósł dwór cesarski do Adź-meru w zaprzyjaźnionym państwie hindu­skim Amber (Dźajpur), ponownie ujął Adźi­ta Singha (którego na krótko uwolnili żoł­nierze Radżputów), przywrócił zniesiony w 1562 przez poprzedniego cesarza Akbara (1542-1605) znienawidzony podatek pogłów-ny (dżizja), przy czym zrobił to tylko dlate­go, że podatek płacili wyłącznie hindusi, oraz rozkazał zburzyć ponad 250 świątyń hinduskich we wszystkich trzech państwach Radżputów. W 1681 syn Aurangzeba, książę Akbar (zm. 1704), podniósł bunt. Przyczyną buntu były m.in. okrutne prześladowania hindusów. Opuszczając Adźmer Akbar za­brał ze sobą swoją armię i zawarł porozu­mienie z Radźmutami przeciw ojcu. Chociaż wojska Akbara były liczniejsze niż Aurang­zeba, intrygi cesarza sprawiły, że Akbara opuścili książęta Radżputów i jego własne wojska. Akbar uciekł do Dekanu, gdzie daremnie starał się o pomoc, potem udał się do Persji i tam zmarł. Mewar zawarł pokój, w którym w zamian za zniesienie dżizji poczynił ustępstwa terytorialne. Chociaż trudno było wierzyć w lojalność pokona­nych Radżputów, Aurangzeb przeniósł dwór do Dekanu i nigdy więcej nie ujrzał Delhi i Hindustanu (równina Gangesu w północ­nych Indiach) (patrz marathów i mogo-łów wojna 1681-1705). Radżputowie Mar­waru nadal walczyli (do 1707); Adźit Singh obwożony po Dekanie jako więzień królew­skiej krwi, został uwolniony w 1709 po MOGOŁÓW WOJNIE DOMOWEJ 1707--1708. Patrz także aurangzeba wojny