RODOS OBLĘŻENIE

RODOS OBLĘŻENIE 305-304 p.n.e. W nie­ustającej walce z Ptolomeuszem I (zm. 283?) (patrz diadochów wojna 323-231 p.n.e.) An-tygon I (ok. 382-301) podjął niefortunną decyzję oblężenia Rodos (wyspa i miasto). Po utracie Cypru w 307 Ptolomeusz nie miał żeglarzy i wobec tego dostawy drewna z Rodos na budowę okrętów straciły na znaczeniu, ale Antygon postanowił ukarać mieszkańców wyspy za nieudzielenie mu pomocy w wojnie z Egiptem. Zadanie to powierzył swemu synowi Demetriuszowi I (337P-283). Demetriusz przyprowadził na Rodos 200 okrętów wojennych, 170 okrętów transportowych, 40 tysięcy żołnierzy i 30 tysięcy robotników. Obrońcy zniszczyli pły­wające osłony, zza których okręty greckie atakowały port. Potem Demetriusz zbudo­wał olbrzymią wieżę oblężniczą Helepolis (Burzycielkę miast); mieszkańcy miasta wznieśli jednak dwa mury wewnętrzne i spa­lili Helepolis. Demetriusz zastosował pod-kony, ale obrońcy odpowiedzieli kontrpod-kopami. Demetriusz próbował przeprowa­dzić atak z zaskoczenia, ale i ta próba zawiodła. Usiłował zablokować port, ale nie w pełni mu się to udało, obrońcy otrzymy­wali drogą morską żywność i najemnych żołnierzy od Ptolomeusza. Po roku oblęże­nia Demetriusz otrzymał rozkaz przerwania działań. Rodyjczycy uzyskali prawo zacho­wania neutralności w wojnie między Antygonem i Egiptem, nadali Demetriuszowi ironiczny przydomek Poliokertes („Oblega­jący') i zbudowali Kolosa Rodyjskiego, aby wyrazić swą radość ze zwycięstwa.