ROSYJSKO-PERSKA WOJNA

ROSYJSKO-PERSKA WOJNA  1722-1723.

Druga, czyli Wielka PÓŁNOCNA WOJNA bardzo wyczerpała siły Rosji, mimo to car Piotr I Wielki (1672-1725), obawiając się, że Turcja opanuje perskie nabrzeża Morza Kaspijskiego, rozpoczął wojnę z Persją, osłabioną powstaniami w Afganistanie

(patrz afgańskie powstania 1709-1720). Woj­ska rosyjskie bez większego wysifku zdobyły miasta Derbent w 1722 i Baku oraz Reszt w 1723. Turcy ze swej strony podjęli rywa­lizację z Rosją i zdobyli Tyflis (Tbilisi), stolicę Gruzji. Na mocy traktatu z Peters­burga z 12 września 1723 Rosja uzyskała wybrzeże Morza Kaspijskiego między Der-bentem a Resztem. Traktat z Konstantyno­pola (1724) zapobiegł bezpośredniej wojnie Rosji z Turcją; zgodnie z traktatem Turcy otrzymali zachodnią część Persji (zajęli w latach 1724-1725 Tebriz, Kermanszah i Hamadan), a Rosja część północną (za­trzymując trzy regiony kaspijskie i zajęte terytoria).