ROSYJSKO-POLSKA WOJNA

ROSYJSKO-POLSKA WOJNA 1632-1634

(wojna smoleńska). Wobec zbliżającego się terminu wygaśnięcia rozejmu z Polską (patrz rosyjsko-polska wojna 1609-1618) car Michał Romanów (1569-1645) przygotował wojnę, chcąc odzyskać utracony w 1611 Smoleńsk. Po śmierci króla Polski i wiel­kiego księcia litewskiego Zygmunta III Wa­zy (1566-1632) car stwierdził, że termin rozejmu obowiązywał tylko jego sygnata­riuszy, po czym wyprawił we wrześniu 1632 Michała Szeina z 24-tysięcznym wojskiem. 18 października obiegł on Smoleńsk, bro­niony przez dwutysięczną załogę. W marcu 1633 dotarły do Smoleńska posiłki (900 żołnierzy). Polacy 17 lipca 1633 odparli szturm. Król Władysław IV (1595-1648) 30 sierpnia przybył z odsieczą na czele 25 tysięcy wojska. 19 września do króla przyłączyło się jeszcze prawie 15 tysięcy Kozaków zaporoskich. 21 września Włady­sław uderzył na szańce rosyjskie na północ

nym brzegu Dniepru. Rosjanie wsparci przez oddziały Szeina zza rzeki podejmowali kontrataki, które zostały odparte, głównie przez jazdę polską z drugiego rzutu. Polacy ufortyfikowali się na zajętych pozycjach, osaczając niemal szańce Matisona, który wycofał się na południowy brzeg w nocy z 22 na 23 września. 28 września Władysław uderzył na szańce rosyjskie na południowym brzegu Dniepru, leżące na zachód od miasta. Zdobyto ich pierwszą linię. W nocy Ros­janie odeszli na swe pozycje na wschód Smoleńska, a następnie skupili tu całość swych sił w jednym obozie. 19 października Polacy zajęli Żaworonkowe Wzgórza na północnym brzegu Dniepru, stanowiące do­godną pozycję dla ostrzeliwania obozu Sze­ina. Kontrataki rosyjskie zostały odparte. W następnych dniach otoczono szańcami polskimi obóz Szeina. Głód i brak nadziei na odsiecz zmusiły Rosjan do kapitulacji 25 lutego 1634. Traktat pokojowy zawarto w czerwcu 1634 w Polanówce na zasadzie status quo. Władysław IV zrezygnował z ty­tułu cara rosyjskiego i uznał Michała Ro-manowa za cara Rosji.