ROSYJSKO-TURECKA WOJNA

ROSYJSKO-TURECKA WOJNA 1877-1878.

Rosja udzielała pomocy powstańcom serbs­kim (patrz serbsko-turecka wojna 1876--1877). Mimo to w Serbii nadal sprawowało władzę imperium osmańskie, które uciskało wyznawców prawosławia. Gdy Turcy nie zgodzili się na wprowadzenie reform, Rosja przystępując do kierowanego przez nią po­tężnego ruchu panslawistycznego, 24 kwiet-

nią 1877 wypowiedziała Turcji wojnę. Ru­munia (unia Mołdawii i Wołoszczyzny od 1862) wzięła udział w wojnie u boku Rosji. Wojska rosyjskie wtargnęły na Bałkany, zdobyły przełęcz Szypka i Plewnę, która padła w 1877 po bohaterskiej, pięciomiesię­cznej obronie Turków. Ofensywy i kontr­ofensywy obu stron, które miały na celu wyparcie z twierdz i zajmowanych obszarów, były na ogół nieskuteczne, jednak 18 lis­topada 1877 Rosjanie zdobyli turecką twier­dzę Kars w Kaukazie, a potem obiegli Erzerum. 30 stycznia 1878 potężna armia rosyjska pod wodzą Michaiła Skobielewa (1843-1882), zdobywcy Plewny, Płowdiw i Adrianopola, znalazła się pod Konstan­tynopolem. Obie strony przystąpiły do ro­kowań w Adrianopolu (Edirne), które do­prowadziły do traktatu pokojowego pod­pisanego w San Stefano 3 marca 1878. Rumunia i Serbia uzyskały niepodległość, a Bułgarii, która powiększyła się o dodat­kowe terytoria, przyznano autonomię pod protektoratem Rosji.