RZYMSKA WOJNA DOMOWA

RZYMSKA WOJNA DOMOWA 306-307.

W 305 ze względu na zły stan zdrowia august (cesarz) Dioklecjan zrezygnował z tronu i skłonił do tego również drugiego augusta Maksymiana (zm. 310). Jego ab-dykacja wywołała kolejną rujnującą wojnę domową; wcześniej Dioklecjan mianował „cezarem' (cesarzem) Wschodu Galeriusza (zm. 311), a augustem Zachodu Konstan-cjusza I (250P-306). Cesarzami pomocni­czymi (cezarami) zostali na Zachodzie Se-werus (zm. 307), a na Wschodzie Maksymi-nus Dają. Po śmierci Konstancjusza (306) wojska wybrały na jego następcę syna, Kon-stantyna I, uznał go za cezara Galeriusz, który mianował augustem Sewerusa. Rosz­czenia do tronu wkrótce wysunął w Italii syn Maksymiana, Maksencjusz (zm. 312). Sewerus wyruszył przeciw niemu. Maksy-mian chcąc przyjść synowi z pomocą, wrócił do czynnego życia politycznego. Gdy Sewe­rus stanął pod Rzymem, większość jego żołnierzy przeszła na stronę przeciwników. On sam uszedł do Rawenny, gdzie poddał się Maksymłanowi, który kazał go zabić. Galeriusz wyprawił się do Italii, ale uznaw-szy, że ma zbyt słabe siły, wycofał się. W 307 Maksencjusz ogłosił się cesarzem. W 310 w różnych obszarach rzymskiego imperium rządziło pięciu cesarzy.