RZYMSKA WOJNA DOMOWA

RZYMSKA WOJNA DOMOWA 311 -312. Ce­sarz Konstantyn I Wielki (280P-337) wkro­czył w 312 do północnej Italii z 40-tysięczną armią i odniósł zwycięstwa w Turynie Bres-cii i Weronie nad przeważającymi liczebnie wojskami dowodzonymi przez generałów jego rywala, cesarza Maksencjusza (zm. 312), zajął Segusio (Suzę) Turyn, Mediolan, We-ronę i Akwileję, po czym ruszył na Rzym. Maksencjusz z 75-tysięczną armią zmierzył się z nim w 312 przy Moście Mulwijskim nad Tybrem, w pobliżu Rzymu. Mniejsza

liczebnie armia Konstantyna (ok. 50 tysięcy żołnierzy) odniosła zdecydowane zwycięs­two; w czasie ucieczki Maksencjusz utonął w rzece. Według legendy Konstantyn przed bitwą zobaczył na niebie świetlisty krzyż z napisem „In hoc signo vinces' (pod tym znakiem zwyciężysz). Konstantyn przysiągł, że jeżeli odniesie zwycięstwo, nawróci się na chrześcijaństwo. Rok później, w 313, Konstantyn i Licyniusz (270P-325), rzym­ski cesarz Wschodu, spotkali się w Medio­lanie i podpisali edykt, którym przyznali chrześcijanom swobodę wyznania.