RZYMSKA WOJNA WSCHODNIA

RZYMSKA WOJNA WSCHODNIA 161-166.

W początkach panowania cesarza rzym­skiego Marka Aureliusza (121-180), Wologe

zes III (wzmian. 147-191), król Fartów, wyprawił się do Armenii, pobił wojsko rzymskie i osadził na tronie w Armenii księcia z rodu Arsacydów. Marek Aureliusz wysłał współcesarza swego przybranego brata, Lucjusza Aureliusza Werusa (130-169), by objął dowództwo wojsk w wojnie z Partią. Rzeczywiste dowództwo sprawowali jego po­dkomendni. W 163 Stacjusz Pryskus zdobył Armenię. Awidiusz Kasjusz (zm. 175) zwy­ciężył w bitwie pod Dura-Europos nad Eu-frateme (165?) W następnych dwóch latach toczył walki w Mezopotamii, gdzie zdobył Seleucję i Ktezyfont, stolicę Partii, wtargnął do Medii. Partia zaproponowała pokój. Wład­cą Armenii został książę z rodu Arsacydów, ale o orientacji rzymskiej. Wasalem Rzymu stało się królestwo Orsoene w Mezopotamii, dotąd lennik Partii. W tym czasie Wschód i Europę ogarnęła groźna zaraza, której ofiarą padło tysiące ludzi, w tym również żołnierze rzymscy wracający z wojny.