RZYMSKIE WOJNY NA GRANICY PÓŁNOCNEJ

RZYMSKIE WOJNY NA GRANICY PÓŁNOC­NEJ 24 p.n.e.-16 n.e. Pragnąc ustanowić bezpieczne, naturalne granice imperium, które chroniłyby Italię i Galię (Francja), cesarz Oktawian (63 p.n.e.-14 n.e.) przesu­nął legiony na północ i wschód od granicy na Renie wytyczonej w 51 p.n.e. przez Juliusza Cezara (100-44); Oktawian roz­ciągnął władzę Rzymu na Ilirię i Mezję. W 17 p.n.e. Germanie z powodzeniem za­atakowali terytorium cesarstwa nad środ­kowym Renem, w związku z czym August udał się do Galii, by osobiście kierować działaniami wojennymi. W tym samym czasie w 15 p.n.e. jego pasierbowie Tybe-riusz (42 p.n.e.-37 n.e.) i Druzus (38-9 p.n.e.) podbili Recję (środkowe i wschodnie Alpy). Około 16 n.e. zajęto Norikum (Au­stria). W latach 12-9 p.n.e. Tyberiusz pod­bił Pannonię (zachodnie Węgry i Austria). W tym samym czasie Druzus dokonywał najazdów na ziemie germańskie między Renem a Łabą. Po śmierci Druzusa (zmarł od ran odniesionych przy upadku z konia). Tyberiusz w latach 8-7 p.n.e. umacniał zwierzchnictwo Rzymu nad tymi terenami. W latach 4-5 n.e. przeprowadzał działania w Germanii, w 6 przeprowadzał ofensywę przeciw Markomanom, ale musiał ją prze­rwać, aby w latach 6-7 n.e. stłumić po­wstanie w Pannonii. Tyberiusz przekazał dowództwo nad wojskami w Germanii Wa-rusowi (zm. 9 n.e.). Katastrofalna klęska Rzymian w bitwie w TEUTOBURSKIM LESIE w 9 n.e. zahamowała dalszą romani-zację Germanii. W wyniku kilku wypraw, dowodzonych początkowo przez Tyberiusza, a później przez Germanika Cezara (15 p.n.e.-19 n.e.), syna Druzusa, podjętych w odwecie za haniebną porażkę teutoburską, Germanie ponieśli ciężkie straty (11-16 n.e.). Patrz także rzymian i gotów wojny.