RZYMSKIE WOJNY NA WSCHODNICH GRANICACH

RZYMSKIE WOJNY NA WSCHODNICH GRA­NICACH 20 p.n.e.-19 n.e. Cesarz rzymski Oktawian (63 p.n.e.-14 n.e.) stale utrzymy­wał legiony rzymskie w odległych prowin­cjach wschodnich cesarstwa, które w dużym stopniu narażone były na zbrojne najazdy, zwłaszcza ze strony Armenii (stanowiącej w zasadzie kraj wasalny Rzymu) i niezależ­nej Partii. W 20 n.e. pasierb Oktawiana, Tyberiusz (42 p.n.e.-37 n.e.), wyruszył do Armenii, aby wprowadzić na tron Tigranesa, który gotów był zostać wasalem Rzymu. Udało się Tyberiuszowi te zamiary zreali­zować. Król Partii z obawy przed najazdem rzymskim zawarł pokój i oddał znaki bojowe legionów rzymskich, które Partowie zdobyli w 53 p.n.e. (patrz rzymian wojna z pak­tami 55-36 p.n.e.). Było to bardzo ważne dla prestiżu Rzymu; Tyberiusz zyskał ogromne uznanie, a po śmierci Oktawiania został cesarzem. Ok 6 p.n.e. Armenia dostała się pod zwierzchnictwo Partii. W l p.n.e. Ga-jusz Cezar znów osadził na tronie w Armenii wasali Rzymu, wkrótce potem zdetronizo­wanego. Patrz także rzymsko-armeńskie wojny; rzymskie wojny wschodnie