RZYMSKO-ARMEŃSKA WOJNA

RZYMSKO-ARMEŃSKA WOJNA 93-92 p.n.e. Armeńskie królestwo Tigranesa I Wielkiego (140?-56) uzależnione było od imperium Fartów króla Mitrydatesa II Wiel­kiego (124P-87). Sam Tigranes był swego czasu zakładnikiem Mitrydatesa, prawdo­podobnie kupił wolność za 70 dolin od­stąpionych Fartom. Tigranes zaczął powięk­szać swoje terytoria od wcielenia sąsiednich obszarów we wschodniej części Azji Mniejszej. Zawarł przymierze z królem Pontu, Mitrydatesem VI Eupatorem, zwanym Wiel­kim (ok. 132-63) i poślubił jego córkę (patrz mitrydatesa wojny). W 93 Tigranes najechał Kapadocję we wschodniej części Azji Mniejszej, państwo pozostające pod patronatem Rzymu. Lucjusz Korneliusz Sulla (138-78), wódz rzymski i pretor w Azji Mniejszej, spotkał się z wysłan­nikiem Mitrydatesa II, Orobaze (zm. 91?), nad Eufratem (obie strony przyjęły, że rzeka stanowi wspólną granicę) i zawarł przymie­rze przeciw Tigranesowi. Rzymianie jednak zdołali sami, przed nadejściem pomocy Par-tów, wyprzeć armeńskich najeźdźców z Ka-padocji. Orobaze po powrocie do kraju został oskarżony o obrazę majestatu (w czasie spot­kania nad Eufratem zajął miejsce poniżej Sulli) i ścięty.