RZYMSKO-ARMEŃSKA WOJNA

RZYMSKO-ARMEŃSKA  WOJNA 72-66

p.n.e. Król Fontu, Mitrydates VI Eupator, zwany Wielkim (ok. 132-63), pokonany przez Rzymian pod dowództwem Lucjusza Licyniusza Lukullusa (110?-56) w trzeciej wojnie MITRYDATESA, znalazł schronie­nie u swego zięcia, króla Armenii Tigranesa I Wielkiego (140?-56), który nie zgodził się na wydanie Mitrydatesa Rzymianom. Lukullus najechał wówczas Armenię i po zwycięskiej bitwie zdobył jesienią 69 bogatą stolicę, Tigranocertę. Następnego roku usi­łował zająć resztę kraju, nie był jednak przygotowany do walki w górzystym terenie i surowego klimatu. Mitrydates szybko prze­szkolił nowo zebraną armię armeńską w rzym­skim sposobie walki, mimo to żołnierze Tigranesa zostali pobici w 68. Zmęczeni żołnierze Lukullusa byli już blisko nowej stolicy Armenii, Artaksaty, ale odmówili dalszego marszu, zmuszając Lukullusa do odwrotu w dolinę Eufratu. Mitrydates wró­cił do Pontu, by podjąć znowu walkę z Rzy­mianami. Lukullus ruszył za nim, ale w 66 został odwołany do Rzymu. Pompejusz Wielki (106-48) objął komendę nad wojskami rzy­mskimi na wschodzie i wspomagany przez zbuntowanego syna Tigranesa, wyruszył do Armenii (66). Tigranes zapłacił ogromną kontrybucję, a później sprawował rządy pod patronatem Rzymu.