RZYMSKO-PERSKA WOJNA

RZYMSKO-PERSKA  WOJNA 282-283.

W 282 nowy cesarz rzymski Marek Aure­liusz Karus (223P-283) wraz z młodszym synem Markiem Aureliuszem Numerianu-sem (zm. 284) objęli dowództwo nad wy­prawą przeciw Persom, którymi dowodził król Bahram I (zm. 276). Rzymianie odnieśli sukces; odbili górną Mezopotamię i zdobyli Ktezyfont, stolicę Persji. Karus wkroczył na tereny położone na wschód od Tygrysu, chcąc prawdopodobnie pobić perskie imperium Sasanidów. Bahram ze względu na bunt we wschodniej części swego państwa zawarł pokój. W 283 Karus w tajemniczych okolicznościach zmarł w pobliżu Tygrysu, rzekomo od uderzenia piorunu; krążyły jednak pogłoski, że zamordował go prefekt pretorianów, Ariusz Aper (zm. 285). Współ-cesarzami Rzymu zostali bracia Numerianus i Karinus (zm. 285). Armia rzymska rozpo­częła odwrót przez Azję Mniejszą; już nad Bosforem Numerianusa znaleziono mart­wego. Oskarżonego o zamordowanie go Apera własnoręcznie zabił Dioklecjan (245-313), służący pod rozkazami Karusa, po czym wojsko obwołało go cesarzem (patrz rzymska wojna domowa