RZYMSKO-PERSKA WOJNA

RZYMSKO-PERSKA WOJNA 337-363.  Po

śmierci cesarza rzymskiego Konstantyna I Wielkiego (228P-337), władcą wschodniej części cesarstwa został jego drugi syn Kon-stancjusz II (317-361). Prowadził długie

wojny z królem Persji Szapurem II Wielkim (309-379), który pragnął odzyskać Armenię i północną Mezopotamię. Szapur najechał Mezopotamię w 351. Konstancjusz w 360 przybył do Syrii, ale miał zbyt słabe siły, by odzyskać utracone tereny. Zmarł w Tarsie, w Cylicji (361). Jego następca, cesarz Julian (331-363), w 363 podjął wyprawę do Persji, początkowo z powodzeniem, nie zdołał jed­nak zdobyć Ktezyfontu. Podobnie jak inni wodzowie rzymscy, miał trudności z prowa­dzeniem walki na pustyni. W czasie odwrotu spod Ktezyfontu poległ w potyczce. Szapur mógł po tym swobodnie budować perskie imperium, nie napotykając przeszkód ze strony Rzymu.