SAMOAŃSKA WOJNA DOMOWA

SAMOAŃSKA WOJNA DOMOWA 1887--1889. Tubylcy z Samoa, archipelagu wysp w południowej części Oceanu Spokojnego, byli oburzeni z powodu wysokich podatków ściąganych przez niemiecką kompanię han­dlową. Niemieckie okręty przywiozły żoł­nierzy na pomoc miejscowemu wodzowi, Tamasese, który w 1887 obwołał się tafaifa („królem całej Samoa'); stary król Malietoa Laupepa (zm. 1898) został wygnany. We wrześniu 1888 Samoańczycy prowadzeni przez potężnego wodza Mataafę (zm. po 1899) podnieśli bunt przeciw Tamasese. Niemiecki konsul w Apii (na samoańskiej wyspie Uppola) powiódł wojowników Ta­masese przeciw buntownikom, ale został zmuszony do odwrotu do przylądka Muli-nu'u, gdzie kanonierka niemiecka zapewniła

im ochronę. Gdy kanonierka ostrzelała wio­ski buntowników, przedstawiciele Wielkiej Brytanii i USA złożyli protest. Wojownicy Mataafy spustoszyli niemieckie plantacje i zabili żołnierzy niemieckich. Konsul nie­miecki ogłosił stan wyjątkowy; zażądał dwóch kompanii piechoty morskiej, wojska jednak nie przysłano, ponieważ rząd niemie­cki obawiał się, że mogłoby to spowodować interwencję USA. W 1889 za zgodą Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i Niemiec Malietoa wrócił na tron; wszystkie te pań­stwa uzyskały prawa administracyjne do Samoa.