SEKIGAHARA, BITWA POD SEKIGAHARĄ

SEKIGAHARA, BITWA POD SEKIGAHARĄ Przed śmiercią Toyotomi Hideyoshi (1536-1598) mianował swego wiernego i najpotężniejszego daimyo w Japonii, To-kugawę lyeyasu (1542-1616), przewodni­czącym rady regentów, która miała panować w imieniu małoletniego syna Toyotomi, Hideyori (1598-1615). Wykonawczą władzę sprawowała powołana w 1585 rada pięciu ministrów. Przewodniczący rady, Ishida Mitsunari (1563-1600), zaczął wkrótce knuć spisek przeciw Tokugawie. Dowiedziawszy się o tym, Tokugawa, utalentowany mąż stanu, nakłonił wielu stronników Mitsunari do przejścia na jego stronę i coraz bardziej powiększał szeregi własnych zwolenników. Obie strony spotkały się 16 października 1600 w bitwie pod Sekigahara w prowincji Mino. W tym czasie Japończycy dyspono­wali już bronią palną kupowaną od Euro­pejczyków i posługiwali się nią równie dobrze jak mieczami. Nieregularna, podzie­lona wewnętrznymi sporami, 100-tysięczna armia Ishidy nie dorównywała dobrze wy­szkolonej, zdyscyplinowanej 80-tysięcznej armii Tokugawy, która odniosła zdecydo­wane zwycięstwo zabijając ponad 30 tysięcy przeciwników. Ishida dostał się do niewoli i został stracony. Był to jeden z najważniej­szych konfliktów w historii Japonii, przy­gotował on bowiem scenę polityczną dla szogunatu Tokugawy, a szogunat ten spra­wował władzę przez następne 250 lat. Patrz także osaka, oblężenie zamku ish-ióis.