SHIMABARA, POWSTANIE NA PÓŁWYSPIE SHIMABARA

SHIMABARA, POWSTANIE NA PÓŁWYSPIE SHIMABARA 1637-1638. Wiarę katolicką wprowadził do Japonii portugalski ksiądz

w 1549. W ślad za nim przybyło wielu misjonarzy, którzy nawrócili na chrześcijań­stwo liczne rzesze Japończyków. Szoguno-wie Tokugawa często wypędzali z kraju misjonarzy i zabraniali Japończykom prak­tykowania wiary katolickiej. W 1623 nowy szogun ponownie wprowadził wszystkie sta­re prawa przeciw chrześcijaństwu; wyznaw­cy chrześcijaństwa byli bezlitośnie prze­śladowani, szczególnie na południowej wy­spie Kiusiu, której ludność utrzymywała kontakty z Hiszpanami i Portugalczykami. Katolicyzm przyjął się dość wcześnie na półwyspie Shimabara, na wschód od Naga­saki, na Kiusiu oraz na pobliskich wyspach Amakusa, gdzie po 1623 wielu chrześcijan skazano na śmierć. Pod koniec 1637 chrześ­cijanie podnieśli otwarty bunt przeciw ucis­kowi religijnemu, polityce rolnej i podat­kowej rządów Tokugawy. Na początku 1638 około 37 tysięcy powstańców - mężczyzn, kobiet i dzieci - schroniło się w opusz­czonym zamku Hara na wybrzeżu półwyspu Shimabara i przez trzy miesiące wytrzymało oblężenie 100-tysięcznej armii Tokugawy oraz ostrzał holenderskiego okrętu wezwa­nego przez japoński rząd. W końcu przy­mierający głodem, pozbawieni amunicji ob­rońcy nie mogli dłużej bronić murów; za­mek został zdobyty szturmem, większość powstańców poniosła śmierć, do niewoli wzięto jedynie 105 ludzi. Upadek powstania stanowił w Japonii koniec chrześcijaństwa jako religii zorganizowanej.