SPARTAŃSKO-ACHAJSKA WOJNA

SPARTAŃSKO-ACHAJSKA WOJNA 228-226 p.n.e. Wojna DIADOCHÓW podzieliła Grecję, a po jej zakończeniu greckie mias-ta-państwa walczyły nadal między sobą o do­minację. Pod koniec III w. p.n.e. najpotęż­niejszymi rywalami w tej walce była Mace­donia i Sparta; trzecim rywalem był Zwią­zek Achajski (związek miast Achai w Grecji), dawny sprzymierzeniec Macedo­nii, którego przywódca, Aratos z Sykionu (zm. 213), dążył do przyciągnięcia do Związ­ku całego Peloponezu. Związek Etolski za­niepokojony wzrostem siły Związku Achaj­skiego przekazał wrogo nastawionemu do Związku Achajskiego królowi Sparty Kleo-menesowi III (ok. 260-219) kilka miast w Arkadii, m.in. Mantiras. W 229 doszło do wojny Sparty i Związku Achajskiego o przy­legające do tych miast achajskie Megalopo-lis. W 227 Aratos ponownie wybrany na dowódcę wojskowego Związku Achajskiego doznał porażki pod Lykaion, ale później odzyskał Mantineję. Kleomenes odniósł zwycięstwo pod Laodikeją. W 226 Kleome­nes dokonał przewrotu i powiększył swoją władzę w Sparcie, po czym podjął działania wojenne; odzyskał Mantineję, najechał Achaję i rozbił armię Związku pod Hekato-bajon. Doszło do rozejmu. Począwszy od 225 zaczął się rozpad Związku Achajskiego, a Macedonia i Sparta zostały jedynymi (później doszedł Rzym) rywalami do hege­monii w Grecji.