SPARTAŃSKO-ACHAJSKA WOJNA

SPARTAŃSKO-ACHAJSKA WOJNA 193-192 p.n.e. Druga MACEDOŃSKA WOJNA os­łabiła Spartę i stała się bodźcem do rozwoju Związku Achajskiego. Zgodnie z traktatem (195) zwycięski Rzym, w nagrodę za okazaną mu pomoc wojskową, przekazał Związkowi zwierzchnictwo nad spartańskimi portami morskimi, nie udzielając mu jednak prawa własności. Filopojmen (253P-183), wódz na­czelny Związku, dążył do opanowania całej Sparty; okazją stały się bunty w portach morskich Sparty (193) wzniecone przez Nabi-sa (207-192), tyrana Sparty. W wyniku buntów Sparta odzyskała porty, a Nabis rozpoczął oblężenie Gytejon (193), gdzie stacjonował achajski garnizon. Filopojmen zapewnił sobie pomoc słynnego wodza rzym­skiego Tytusa Kwinkcjusza Flamininusa (230?-174). Ruszywszy do Gytejon jeszcze przed przybyciem Rzymian, Filopojmen roz­począł kampanię, którą zwycięsko zakończyli Rzymianie, natomiast armie Związku poszły śladem wojsk Nabisa w góry Barbosthenes (192). Wojska spartańskie zostały niemal całkowicie unicestwione. Filopojmen przystą­pił do blokady Sparty i pustoszenia Lakonii, ale dominujący tu Flamininus wstrzymał te działania, przywrócił status quo ante i obalił nadzieje Filopojmena na wcielenie Sparty. W 192 Etolowie próbujący wciągnąć Spartę do wojny z Rzymem zamordowali Nabisa; Sparta później na krótko przystąpiła do Związku Achajskiego.