STUDNIOWA WOJNA

STUDNIOWA WOJNA 1815. Napoleon (1769--1821) uciekł z Elby (patrz napoleońskie wojny 1803-1815) i wylądował w Cannes, gdzie przyłączył się do niego Michel Ney (1769--1815) na czele licznej armii francuskiej. Razem ruszyli na Paryż, gdzie po detronizacji króla Ludwika XVIII (1755-1824) Napoleon objął władzę i rozpoczął rządy Stu Dni. Austria, Wielka Brytania i Rosja zawarły sojusz przeciw Napoleonowi i planowały in­wazję na Francję. Napoleon na czele 125--tysięcznej armii rozpoczął natarcie, ruszył na północ do Belgii, by tam pokonać najbliżej znajdujące się wojska sojusznicze. Zdobył Charleroi i w bitwie pod Ligny 16 czerwca 1815 odniósł zwycięstwo nad wojskami prus­kimi pod dowództwem Gebharda Bluechera (1749-1819). Tego samego dnia Brytyjczycy pod dowództwem sir Arthura Wellesleya, lorda Wellingtona (1769-1852), pokonali pod Quatre-Bas wojska francuskie marszałka Neya, który zdołał jednak zatrzymać siły Welling­tona maszerujące z pomocą Bluecherowi wal­czącemu z Napoleonem. 18 czerwca 1815 pod Waterloo Napoleon przypuścił atak na Wel­lingtona. Brytyjczycy wspomagani przez wojsko Bluechera odnieśli druzgocące zwy­cięstwo. Sprzymierzeni bez przeszkód wkro­czyli do Paryża, zmusili Napoleona do abdykacji na rzecz syna i przewieźli go na Wyspę Świętej Heleny, na południu Oceanu Atlantyckiego, gdzie pozostał do końca ży­cia. Patrz także napoleona kampania ro­syjska