STYLICHONA WOJNY Z WIZYGOTAMI

STYLICHONA WOJNY Z WIZYGOTAMI 390--408. Wizygoci, pod wodzą Alaryka (370P-410) najechali Trację, (390) (patrz wizygotów najazdy na cesarstwo rzym­skie, wczesne 332-390), zrywając w ten spo­sób pokój zawarty w 382 ze wschodnio-rzymskim cesarzem Teodozjuszem I (346?--395). Doprowadziło to do walk Wizygotów z wodzem rzymskim Flawiuszem Stylicho-nem (359P-408), Wandalem z pochodzenia, który znał metody walki barbarzyńców. Do 392 Rzymianie uporali się z najazdami Wizygotów. Po śmierci Teodozjusza i wy-

niesieniu Alaryka na króla Wizygotów Wi-zygoci wznowili od 305 najazdy na połu­dniowe i zachodnie Bałkany. W Grecji zniszczyli świątynię Demeter (396), z miast na północy nie uległy tylko Teby. Stylichon, którego wojskom nie udało się osiągnąć zwycięstwa w Tesalii, został na krótko prze­niesiony do Italii. Powrócił do Grecji w 397 i powstrzymał Wizygotów w Arkadii, ale nie mógł do końca zrealizować swoich pla­nów, ponieważ ponownie wrócił do Italii, by ukarać afrykańskich Maurów, którzy nie chcieli wysłać zboża do Rzymu. Część od­działów wizygockich plądrowała potem Epir, aż wreszcie przekupiony Alaryk zawarł w 397 pokój; został magister militum Ilirii i uzyskał Epir; z punktu widzenia Rzymu ustępstwo to było dość niefortunne, ponie­waż Alaryk mógł stamtąd nękać Zachodnie Cesarstwo Rzymskie. Alaryk zawiązał z wo­dzem Ostrogotów, Radagajsem (zm. 405), konfederację, w skład której weszli także Wandalowie i Alanowie. W 401 północna Italia, szczególnie Mediolan, cierpiała wsku­tek nieustannych ataków barbarzyńców. Wojska Stylichona wyparły armie konfede­racji na zachód, a następnie pokonały je w 402 w krwawej bitwie pod Polencją (Po-lenza) w północnej Italii. Wzięto wówczas do niewoli rodzinę i żonę Alaryka, sam Alaryk musiał wracać do Ilirii. Po roku pojawił się ponownie i obiegł Weronę. Jest możliwe, że Stylichon, dążący do opanowa­nia wschodniorzymskiego cesarstwa nie roz­bił doszczętnie Wizygotów, bo widział w nich narzędzie nacisku na tamto cesar­stwo. Plan się nie udał, ponieważ Radagajs zamiast na cesarstwo wschodniorzymskie ruszył na Italię, w 406 obiegł Florencję. Gdy nadeszła odsiecz pod dowództwem Stylichona, Goci wycofali się pod Fiesale, gdzie oblężeni skapitulowali. Alaryk przejął bazę Ostrogotów w Norikum (południowa Austria) i zażądał olbrzymiej zapłaty za usługi rzekomo oddane Rzymianom przez Gotów. Stylichon zgodził się ją wypłacić (407), został za to oskarżony o zdradę, postawiony przed sądem i stracony w 408. Uwolniony od wytrawnego przeciwnika, Alaryk zaczął zagrażać samej stolicy cesar­stwa (patrz rzymu spustoszenie przez wi­zygotów