SYCYLIJSKIE NIESZPORY, WOJNA

SYCYLIJSKIE NIESZPORY, WOJNA 1282--1302. Odpowiadając na prośbę powstań­ców sycylijskich o pomoc w walce z rządami francuskich Andegawenów (patrz sycylij­skie nieszpory, powstanie i masakra 1282), król aragoński Piotr III (1239-1285) stanął w 1282 na czele wyprawy na Sycylię i został przez powstańców obwołany królem Sycylii. Karol I Andegaweński (1226-1285), francu­ski król Neapolu i Sycylii, przebywający wówczas w Kalabrii, gdzie przygotowywał wyprawę przeciw Konstantynopolowi (miał nadzieję, że założy na Wschodzie imperium Andegawenów), ruszył na Sycylię, gdzie jego wojska stoczyły bitwę z siłami sycylijsko--aragońskimi. Sycylijsko-aragoński admirał Roger de Loria (l 245?-1304) odniósł powa­żne zwycięstwa nad Andegawenami w bit­wach morskich u wybrzeży Messyny w 1283 i w pobliżu Neapolu w 1284. Jego flota pokonała również flotę króla Francji Filipa III (1245-1285), który przystąpił do wojny, udzielając Karolowi pełnego poparcia (patrz aragońsko-francuska wojna Wojna trwała 20 lat; andegaweńscy królowie Neapolu walczyli z aragońskimi królami Sycylii o władzę na wyspie. Na mocy trakta­tu z Anagni z 1295 król Aragonii, Jakub II (1260?-1327), syn Piotra III, zrzekł się władzy nad Sycylią, a w zamian papież ustanowił go królem Sardynii i Korsyki (papież popierał roszczenia Andegawenów do Sycylii). Sycylijczycy zbuntowali się i koronowali brata Jakuba, Fryderyka II (1272-1337), który walczył z Andegawena­mi aż do zawarcia pokoju w Caltabellocie w 1302. Papież i andegaweński król Neapolu uznali Fryderyka za króla Sycylii.