SYJAMSKO-BIRMAŃSKA WOJNA

SYJAMSKO-BIRMAŃSKA WOJNA 1593- Po śmierci następcy tronu w bitwie pod Nong Są Rai i wycofaniu się wojsk birmańskich z Syjamu (patrz syjamsko-bir­mańska wojna 1584-1592) król Syjamu Nare­suan najechał położone na półwyspie tereny Birmy, zdobył prowincje Tawaj i Tenase-rim. Wojska króla pomaszerowały na północ i zajęły Moulmein i Martaban (1594). Jed­nocześnie Naresuan rozpoczął działania na wschodzie, w Kambodży; po ciężkich wal­kach padła stolica Kambodży Lowek (na północ od Phnom Penh); Naresuan narzucił Kambodży swoje zwierzchnictwo (1594).

W 1595 wojska Naresuana obiegły stolicę Birmy, ale nadejście odsieczy zmusiło je do wycofania się. Naresuan pomógł potem wy­pędzić wojska laotańskie, które w 1595 najechały Cziang Maj (północno-zachodnia Tajlandia), po czym w 1599 władca Cziang Maju został wasalem Syjamu. W 1595 król Birmy Nandza Bajin (zm. 1599) musiał wycofać się do Pegu, stolicy Birmy, została ona oblężona przez wojska Syjamu, ale wycofały się one po nadejściu odsieczy. Doszło do wybuchu BIRMAŃSKIEJ WOJ­NY DOMOWEJ 1599, Naresuan przepro­wadził następną ofensywę przeciw Pegu, zdobył i okupował miasto. Okupację Pegu przerwali powstańcy birmańscy, którzy za­bili Nandzę Bajina, zebrali siły i pokonali Syjamczyków. Patrz także syjamsko-kam-

BODŻAŃSKA WOJNA 1593-1594.