SYJAMSKO-BIRMAŃSKA WOJNA

SYJAMSKO-BIRMAŃSKA WOJNA 1607--1618. Po zniszczeniu Pegu (patrz birmań­ska wojna domowa 1599) nastąpił rozpad Birmy. Kraj ponownie zjednoczył Anaukpe-tlun (zm.1628), władca Awy w Górnej Bir­mie, który zaczął od zdobycia miast Prome (Pji) w 1607, Taungu w 1610 i Syriamu w 1613 (patrz birmańsko-portugalska woj­na 1613). Wojska Anaukpetluna wtargnęły do zajmowanych przez Syjam regionów Tawaj i Tenaserim w południowej części Dolnej Birmy (1613-1614). Tawaj był przez pewien czas okupowany, a w Tenaserimie najeźdź­ców powstrzymały wojska portugalskie i sy­jamskie, przywracając poprzednią zachodnią granicę Syjamu. W tym samym czasie (1614) Birmańczycy najechali królestwo Cziang Maj (północno-zachodnia Tajlandia), usiłu­jąc znieść zwierzchnictwo Syjamu i narzucić własne; po oblężeniu zdobyli miasto Lam-pung. Starcia trwały do podpisania w 1618 porozumienia między Birmą a Syjamem, w którym Birma uzyskała władzę nad Cziang Majem, a Syjam nad Tawajem.