SZKOCKA WOJNA

SZKOCKA WOJNA 1295-1296. Następcą króla Szkocji Aleksandra III (zm. 1286) została jego wnuczka Małgorzata, księżnicz­ka norweska, która miała poślubić syna króla Anglii Henryka III. Małgorzata zmarła w 1290 w czasie podróży z Norwegii, a po jej śmierci o tron Szkocji rywalizowali Robert Bruce (1274-1329) i Jan Balliol (1249-1315). W 1291 poproszony o rozjem-stwo król Anglii Edward I (1239-1307) opowiedział się za Balliolem, którego koro­nowano w 1292 i uznał się za lennika Edwarda. Edward wysunął żądania mocno ograniczające suwerenność Szkocji. Balliol odwołał swój hołd w 1295, wywołując tym samym bunt. W 1295 Szkocja podpisała przymierze z Francją, zebrała wojska i przy­gotowywała wyprawę na północną część Anglii w 1296. Edward uprzedził ją; przyjął hołd wasalny od wielu Szkotów, również od Roberta Bruce'a, jego wojska spustoszyły Berwick, zwyciężyły i uwięziły Balliola, zdobyły Edynburg, Stirling, Perth, Elgin i inne zamki. Po przyjęciu hołdu wasalnego od Szkotów Edward zabrał poświęcony ka­mień ze Scone i opuścił Szkocję, pozo­stawiając ją bez króla, wcieloną do Anglii jako „bezpańskie lenno', pod nadzorem trzech komisarzy i wielu garnizonów. Patrz także bannockburn, bitwa pod BANNOCK­burn 1313-1314j bruce'a powstanie 1306-1314; szkocka wojna 1314-1328; wallace'a bunt